| angielski |
łaciński |
Grupa |
Okres |
Liczba
atomowa |
Liczba
masowa |
Stan
skupienia |
Konfiguracja
elektronowa |
| Antimony |
Stibium |
V A (15) |
5 |
51 |
121.757 |
ciało stałe |
Konfiguracja elektronowa: 1s22s22p63s23p64s23d104p65s24d105p3
| Liczba elektronów: | 51 |
| Liczba neutronów: | 71 |
| Liczba protonów: | 51 |
| Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling): | 1.82 , 2.05 |
| Stopień utlenienia: | -3,+3, +5 |
| Przewodność elektryczna: | 27.8*1051/( *m) |
| Gęstość (293 K): | 6.684 g/cm3 |
| Temperatura topnienia: | 430.9°C,909.9 K |
| Temperatura wrzenia: | 1587°C, 1860 K |
| Molowa pojemność cieplna: | 24.4 J/(mol*K) |
| Ciepło topnienia: | 19.87 kJ/mol |
| Ciepło parowania: | 77.14 kJ/mol |
| Przewodność cieplna: | 25.2 W/(m*K) |
Antymon jest srebrzystobiałym metalem o bladoniebieskim połysku. Jest kruchy i słabo przewodzi prąd elektryczny. W stanie pary tworzy cząsteczki czteroatomowe Sb4. Występuje w 4 odmianach alotropowych, z których najbardziej znany jest antymon metaliczny i żółty.
Antymon jest metalem dość aktywnym chemicznie w temperaturze pokojowej. Łatwo reaguje z fluorowcami. Rozdrobniony antymon zapala się w chlorze. Z powietrzem nie reaguje w temperaturze pokojowej, natomiast po ogrzaniu spala się dając tlenek Sb2O3. W temperaturze czerwonego żaru rozkłada wodę z wydzieleniem wodoru. W kwasie azotowym przechodzi w azotan antymonu (III) Sb(NO3)3. Metal ten ulega także działaniu stężonego gorącego kwasu siarkowego. Reaguje z aktywnymi metalami tworząc antymonki, w których występuje na -3 stopniu utlenienia. W innych związkach występuje na +3 i +5 stopniu utlenienia. Tlenek antymonu (III) Sb2O3 wykazuje charakter amfoteryczny.
Antymon znalazł zastosowanie jako składnik stopów z ołowiem i cyną, którym nadaje twardość. Są one stosowane do odlewania czcionek drukarskich i łożysk.
Antymon jest rzadko występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Występuje głównie w postaci minerału antymonitu Sb2S3, towarzyszy też rudom srebra, arsenu i bizmutu. Złoża antymonu występują w Chinach, Francji, Japoni i we Włoszech. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 62 miejsce (procenty wagowe).
Odkryty przez: znany od starożytności
Pochodzenia nazwy: od łacińskich słów "anti monos" oznaczających "anty pojedynczy"
Antymon znany był od czasów starożytnych. W średniowieczu zarówno metal jak i jego związki cieszyły się dużym zainteresowaniem alchemików i lekarzy.
|